Dit is een boekje om open te slaan en zomaar even een gedichtje te lezen. Ik denk dat het veel herkenning zal geven als je zelf een dierbare hebt verloren. Wie weet werkt het troostend voor jou of geeft het je een idee wat bij anderen naar boven kan komen die met rouw te maken hebben. Het zijn impulsieve rauwe flarden over rouw, de dood en het einde, over de schoonheid van leven en de keerzijde van liefde. Juul Henkens (32) verloor vier jaar geleden plotseling haar vriend, die toen 30 was na een verbintenis van 10 jaar. Juul heeft de bundel zelf geïllustreerd met lijnen en tekeningen. Bij haar kwamen de gedachten als flarden spontaan naar boven en zij besloot ze op te schrijven. Dat werden prachtige kleine aansprekende gedichten. Het werd voor haar een hulpmiddeltje om te verwoorden wat voor haar niet te bevatten was. Haar gedichten bleken voor haar een natuurlijke manier om vorm te geven aan iets haast onbegrijpelijks. Een herkenbaar voorbeeld:
Uit volle overtuiging
Heb ik mezelf met jou gedeeld
Maar nu jij er niet meer bent
Ben ik nog maar de helft
Alle gevoelens komen aan bod in de gedichten. En het boekje eindigt met een heel mooi laatste gedicht:
Ik wens je ruimte
Om te laten bestaan wat is
Te laten zijn wat was
En te laten groeien wat wordt.
Een mooie wens voor ons allemaal.
Nienke Lamsma