“Allah is rechtvaardig.” Toen Amina hoorde dat haar dochter Zeineb gestorven was, richtte ze zich tot haar gezin: “Het eerste wat ik zei: ‘Hoeveel moeders kunnen hun kinderen niet eens terugvinden door de bombardementen? Hoeveel moeders zien hun kinderen sterven van de honger?’ Misschien denken jullie: ‘Amina, doe normaal’, maar deze dingen troosten mij. Waarom ik niet? Waarom alleen de moeders op televisie?”
Zeineb voelde zich al een tijdje niet goed. De artsen konden niks vinden. Tijdens familiebezoek in Marokko ging haar gezondheid ineens snel achteruit. “Ze kwam woensdag aan in Marokko. Ze zou eigenlijk zondag pas komen. We hebben vier bonusdagen gehad.”
“Het is m’n oudste dochter, m’n eerste geschenk, m’n meisje, m’n zusje, m’n vriendin. Ik zal het verdriet mijn leven lang bij me dragen. Ik sta niet stil, maar ik ben ook niet verdergegaan. Een stukje van mij is er niet meer. Het is of ik alles opnieuw moet leren.”
Amina gelooft dat het moment en de plek van sterven door Allah al tijdens de zwangerschap bepaald wordt. “Allah is de beste planner. Ik ben ervan overtuigd dat dit het beste was voor haar. Het is haar lot. Ik tel mijn zegeningen. Zeineb is aan longfibrose gestorven. Als wij hadden geweten dat zij longfibrose had, dan hadden wij geleden – zij lichamelijk en geestelijk, wij geestelijk – en geen leven meer gehad. Dat is ons bespaard.”
“Wij hebben geaccepteerd dat er vragen zijn zonder antwoorden. Het is oké, ook al missen we haar elk moment, elke dag. Ik hoef niet te weten of het aan de arts ligt, het apparaat of een systeem. Als iemand overlijdt, moeten we niet vasthouden aan het laatste moment en wat de dood betekent. We moeten vasthouden aan wie ze waren, hoe ze geleefd hebben, hoe gelukkig we samen waren en wat hun leven heeft betekend.”
Amina vindt troost in het delen van haar verhaal op sociale media en de reacties die ze daarop krijgt: “Het voelt of mijn verdriet gedragen wordt door anderen.” Ze verzamelde alle brieven en kaarten die ze ontving in twee volle plakboeken.
Amina schreef haar levensverhaal op en in de zomer – “inshallah” – hoopt ze dat uit te brengen.
