Het prachtige boek Tranen, troost & taart van Josephine Aerts gaat over jonge kinderen die geconfronteerd worden met de dood van een naaste, een (groot)ouder, broertje of zusje.
Een relatief dun boek wat ondanks het onderwerp ‘makkelijk wegleest’, maar heel wezenlijke emoties en situaties aansnijdt. Josephine Aerts loopt mee in gezinnen waar de dood op de loer ligt of er plotseling was en slaagt erin ons inzicht en handvatten te geven over hoe we kinderen met een groot verlies kunnen ‘lezen’.
Ze beschrijft situaties rondom overlijden bij jonge kinderen, de vragen die ze stellen, de aannames die ze doen, de emoties die ze voelen. Voor ons volwassenen niet altijd duidelijk wat we ermee moeten of kunnen. Het boek bevat veel inspiratie en zet ons aan tot een andere manier van kijken en luisteren.
Elk hoofdstukje kent een eigen verhaal, een eigen verdriet. Telkens in makkelijke en rake bewoordingen, maar vooral ook heel liefdevol beschreven. De schrijfster sluit elk hoofdstuk af met een gedicht dat te gebruiken is bij een uitvaart, thuis of in de klas.
Het is al langere tijd bekend dat je kleine kinderen zoveel mogelijk (in eigen taal en passend bij de leeftijd) zou moeten meenemen bij een overlijden, Josephine geeft ons ook een een aantal tools in handen om daar daadwerkelijk uitvoering aan te geven. Hoe ‘kinderen serieus nemen’, om te zetten in de praktijk. En dat is enorm waardevol. Niet alleen voor volwassen die zich onthand voelen, maar juist ook voor die kinderen.
Of zoals Josephine Aerts het zelf formuleert: “ik hoop dat je dit boek je uitnodigt nog beter te luisteren, te kijken en te verbinden. Voor ieder kind dat je door die verbinding hoort en ziet, kun jij het verschil maken” . En willen we dat niet allemaal voor kinderen in zo’n verdrietige periode?