Luna Ze
gers
Solo – een verhaal over verdriet en rouw en de troost van muziek
Hoe richt je als jonge vrouw van in de 20 je leven in als je je ouders én je zusje bent verloren? Daarover gaat dit boek. Het is een zoektocht naar de draad in Luna’s leven, naar houvast, liefde en weer gelukkig worden. En hoe dit uiteindelijk lukt als flamencozangeres. Elk hoofdstuk heeft de naam van een zangstijl uit de flamencotraditie.
Lonneke heeft een normale, gelukkige jeugd gehad in een fijn gezin. Door een erfelijke ziekte verliest ze eerst haar vader en daarna haar zus Marieke waar ze zich erg mee verbonden voelde. Een paar jaar later sterft ook nog haar moeder aan de gevolgen van kanker. Lonneke staat er alleen voor. Haar studie politicologie strandt en ook haar zangopleiding aan het conservatorium raakt in het slop. Relaties blijken vaak meer een afleiding en zijn niet gebaseerd op echte verbinding. Ze gaat heel wisselende relaties aan met mannen en zoekt naar een nieuwe familie bij a.s. schoonouders, maar vindt niet de intimiteit van het eigen verloren gezin.
Uiteindelijk besluit ze hulp te zoeken omdat het leven haar niet meer toelacht. Door de therapie krijgt de rouw aandacht en krijgt Lonneke de moed om verder te gaan. Ze pakt haar zangstudie weer op en verkent andere vormen van zingen. Na een kennismaking met flamencozang is het voor Lonneke(nu Luna) duidelijk. Ze heeft haar bestemming gevonden en studeert als eerste niet-Spaanse af in deze zang aan het conservatorium van Barcelona. Dankzij de flamenco vindt ze een manier om uiting te geven aan haar grote verdriet. Er komt ruimte voor Luna om zich op een realistische manier te verbinden met het leven en met de mensen om haar heen.
Nienke Lamsma
n.b. Het boek is te leen in de bibliotheek en te vinden in de boekenkoffer bij Café TrösT.