De heerlijkheid van het leven gevierd in een aanstekelijke, onvergetelijke roman. Een echte aanrader voor de zomerperiode!
“Er werd aangebeld en in het trappenhuis rook het naar vers gezette koffie”. De hoofdpersoon, een ietwat schuwe, ontevreden, lethargische en sociaal onhandige man van tegen de veertig, verpleger in een bejaardenhuis, vraagt zich af wie er voor de deur zou kunnen staan. Het blijk De Dood te zijn die hem komt halen. “U heeft drie minuten de tijd om over alles na te denken.” Hij doet de deur dicht en bedenkt hoe gestoord je moet zijn om bij vreemde mensen aan te bellen en hun mede te delen dat je de Dood bent. Maar het blijkt wel degelijk de Dood te zijn. Hij heeft dus nog drie minuten voor hij sterft. De hoofdpersoon wordt gered door de bel, ‘saved by the bell’. Zijn ex, Sophia, staat ook voor de deur om samen naar zijn moeder te gaan. De procedure van zijn dood wordt hierdoor onderbroken en de Dood kan zijn werk niet afmaken. Zo onstaat er wat extra tijd voor de hoofdpersoon om nog een paar belangrijke dingen te doen voor zijn sterven. Met z’n drieen gaan ze op weg naar zijn moeder en zoontje. Onderweg, sprekend over allerlei belangrijke zaken, wordt de Dood steeds enthousiaster over het leven.
Mijn ex, de Dood en ik is een scherpe, humoristische en aandoenlijke roman over alles wat in het leven werkelijk telt. Een road trip recht naar diegenen die er écht toe doen. Je leest, lacht, smelt en bent immens tevreden dat je erbij kan zijn, bij deze belangwekkende zaak genaamd het leven.
Een prachtige, bij tijden komische, dan weer aandoenlijke roman over de belangrijke dingen in het leven zonder belerend vingertje en zonder hoogdravende pretenties.. Een amusante roman die absoluut aan te bevelen is..
Renee Lommen