Je faalt niet. Je doet wat je kunt.
David, broer van Nathan, maakt een einde aan zijn leven. Zijn gezin, familie en vrienden verbijsterd achterlatend.
Hoe kon dit nu gebeuren? Waarom hebben wij niet gezien/gevoeld/gemerkt/doorgehad dat hij zich zo voelde? Dat hij dit als enige weg/oplossing zag?
Nathan vertelt over de dood van zijn broer en het afscheid. En dan gaat hij op zoek. Hoe komt het dat vooral mannen tussen de 40 en 60 een eind aan het leven maken. Mannen die gewoon leven, een goede relatie hebben, kinderen, werk en nou ja…gewoon, een leven, net als jij en ik. En dan ineens gaat het mis en en wel zo mis dat ze zichzelf doden. Waarom in hemelsnaam?
Mannen hebben de lat voor zichzelf wel erg hoog liggen, ontdekt hij. Ze moeten van alles kunnen van zichzelf en als dat niet meer gaat zoals ze willen/van zichzelf moeten, dan falen ze. Denken ze. Dan is alles waardeloos. Waar komt dit vandaan? Hij analyseert de man en zijn patronen. Hij dicht de relatie van de man met zijn vader een grote rol toe. Hoe was deze? En de vader met weer zijn vader. Welke familiepatronen worden steeds weer doorgegeven? Daar kan een sleutel naar bevrijding liggen. Nathan bespreekt een aantal mogelijke oorzaken van de onrust en prestatie drang die juist bij mannen leeft. Dat, gekoppeld aan het niet praten over en het delen van gevoelens/problemen etc, maakt dat juist mannen zichzelf zo vast kunnen draaien dat zelfdoding nog als enige (helaas doodlopende) weg gezien wordt.
Hij houdt een pleidooi voor verandering.
Vind een manier die bij je past maar ga iets doen met wat er in je leeft. Zoek contact met je vader. Ga het gesprek aan: hoe was jij vroeger? Wat waren je wensen en dromen? Lijk ik op je. En ook: ga dingen doen, de natuur in, muziek luisteren of wat dan ook. Zoek een uitlaatklep die bij je past. Maar doe iets. En bovenal: Je faalt niet. Je doet wat je kunt! En dat is genoeg!
Hij zou willen dat mannen dat eens gingen voelen, daarnaar gaan leven inplaats van steeds maar weer moeten presteren van zichzelf, nog beter, nog meer……want dan kan je inderdaad hard vallen als je ontslagen wordt bijvoorbeeld. Terwijl het zou moeten gaan om: Wat wil je zelf? Hoe wil jij je leven invullen?
Naast zijn zoektocht naar waarom en wat te doen, interviewt hij ook 11 weduwen die hun man zijn verloren door zelfdoding. Hij tekent hun verhalen op. En geeft hiermee de lezer inzage in hoe het zo afschuwelijk mis kan gaan. Hoe machteloos de omstanders zich voelen wanneer hun geliefde niet meer bereikbaar wordt voor contact, voor hulp. Wat je ook zegt of doet: de ander gelooft je niet en verdwijnt in zijn eigen wereld. Tot de dood erop volgt.
En dan moet je verder. Alleen. Met je kinderen. Zonder hun vader.
Een boek voor mannen. En hun vrouwen. En een zoektocht naar het verhaal van hem zelf en over zijn familie. Wat maakt dat we doen wat we doen? Wie we zijn? Om zo te proberen tot een soort van verklaring te komen. En vooral: wellicht kan dit boek voorkomen dat er nog meer mannen (en hun geliefden) in deze radeloze situatie terecht komen. En dat zou ontzettend fijn zijn!
Sylvia van Dort
Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar
Amsterdam
2017