In de aanrader van de maand schrijft één van ons, de vrijwilligers van TrösT, waarom hij of zij een bepaald boek over rouw en verlies aanraadt aan mensen die iemand zijn verloren. Voor deze maand zou ik dat doen en met ‘Maar niet uit het hart – Dierenverhalen over afscheid’ van Toon Tellegen wist ik zeker dat ik goed zat. Maar hoewel de verhaaltjes inderdaad prachtig geschreven en vol betekenis zijn, besefte ik al lezende dat ik de meeste niet over afscheid bij de dood vond gaan, maar meer over relaties gedurende het leven. Ontzettend relevant, maar wat mij betreft niet per sé een aanrader voor iemand in rouw.
Eén verhaaltje echter, of eigenlijk één zin, bleef bij mij hangen. “Ik ga deze avond bewaren”, zei de mier. Het deed me denken aan één van onze deelnemers van een gespreksavond voor twintigers en dertigers. Hij vertelde dat hij vlak voordat zijn moeder overleed en zij eigenlijk al nauwelijks meer kon praten, zij spraken over de dingen die zijn leven zin zouden geven. Liefde en passie. “Eerst passie”, zei zijn moeder. “Die woorden neem ik steeds weer met mij mee”, vertelde deze jongeman, en helpen hem zijn leven vorm te geven en zinvol te maken. Hij bewaarde die dag, dat gesprek met zijn moeder en stopte ze net zoals de mier in een doosje om ze eruit te kunnen halen wanneer dat nodig of nuttig is.
En zo bewaar ik uit dit boek dat ik mooi vind maar geen aanrader, deze prachtige zin en denk ik aan de momenten die ik heb bewaard en altijd zal bewaren, en ook mijn leven zin geven.
Sabijn
Vrijwilliger bij Stichting TrösT