Gijs van der Sanden, schrijver en journalist, is een jonge twintiger als hij eerst zijn vader en dan zijn moeder verliest. Allebei plotseling, zonder afscheid en veel te vroeg. Samen met zijn zussen blijft hij als jonge ‘wees’ achter, maar wat betekent dat eigenlijk, een wees zijn? “Een vonnis”, is zijn eerst associatie. In korte hoofdstukken beschrijft Gijs wat dat wees zijn voor hem betekent.
In het titelhoofdstuk ‘De dingen die je vergeet’ vertelt de schrijver de details over zijn ouders die hij niet meer weet: hoe ze elkaar begroetten, wat ze aten bij het ontbijt. “Het lijkt misschien onbelangrijk, maar het vergeten van dit soort kleine gedragingen en kenmerken leidt ertoe dat de herinneringen aan mijn ouders steeds verder geabstraheerd worden, almaar verder ontdaan van hun nuances […].”
Van alles komt er aan bod in dit prettig leesbare boek: hoe je samen rouwt, welke taal ervoor bestaat, wat geen afscheid kunnen nemen kan betekenen, of rouw ooit klaar is en hoe veerkrachtig de meeste mensen -ook na een vreselijk verlies- zijn.
‘De dingen die je vergeet’ heeft een prettig nuchtere toon, zonder dingen groter of kleiner te maken. In alle openheid onderzoekt Gijs wat het verlies van zijn ouders voor hem betekent, en zo neemt hij je mee op zijn eigen zoektocht. Wanneer je zelf te maken hebt gehad met (ouder)verlies, zal je veel herkennen in dit boek, juist omdat het ook over de ‘dagelijkse’ aspecten van rouw gaat.
Naast dit boek is ook de podcast van de Verliescirkel met Gijs van der Sanden aan te raden, te beluisteren via deze link: https://www.youtube.com/watch?v=-RxvAxPkY4c .
Sabijn Lauwerier
Vrijwilliger bij Stichting TrösT