Lize Spit, bekend van goede romans als ‘Het smelt’ en ‘Ik ben er niet’, wordt met ‘Autobiografie van mijn lichaam pas écht persoonlijk. Wanneer ze eind 2021 via een mailtje van haar moeder te horen krijgt dat zij ongeneeslijk ziek is, probeert Lize alsnog de verbinding te maken die er nooit is geweest. Terwijl Lize een laatste toenaderingspoging doet naar haar stervende moeder, houdt zij daarentegen vooral pijnlijk af.
Ondertussen is niet alleen de relatie met haar moeder maar ook met haar lichaam nog steeds ernstig verstoort. Van details over wat de insulinespuiten als kind al met haar deden, tot over hoe zij haar eigen vrouwelijkheid en seksualiteit ervaart; Lize deinst er niet voor terug om ongemakkelijke waarheden te benoemen en laat zien hoe diep lichamelijke ervaringen verweven zijn met identiteit en zelfbeeld. Ze laat in deze autobiografie daarmee ook zien hoe vrouwen kunnen rouwen — in stilte, via het lichaam.
‘Autobiografie van mijn lichaam’ is geen troostboek in traditionele zin. Meer dan ‘alleen’ het verhaal van een volwassen dochter die haar moeder verliest, is dit het verhaal van een vrouw die worstelt met een band die altijd al moeilijk was, zowel met haar moeder als met haar eigen lijf, diep met elkaar verbonden. Daarmee is het een herkenbaar, indringend en bovendien meeslepend geschreven boek.
Door Sabijn