Elk sterfbed is uniek zegt de schrijfster in de inleiding op haar boek, waarin naasten aan het woord komen over een stervensproces dat hen diep heeft geraakt. De royale aandacht in politiek en media voor euthanasie, voltooid leven ed. maakt dat we bijna zouden vergeten dat de meeste mensen een natuurlijke dood sterven. Over dit ‘gewone’ sterven gaan haar verhalen.
Deze verhalen zijn opgeschreven op basis van gesprekken met familieleden, vrienden, vrijwilligers en zorgprofessionals. Het resultaat is een prachtige bundel van pure verhalen, die elk op zich een intieme inkijk geven in hoe de laatste fase is verlopen.
Over het liefdevolle samenspel tussen verzorgers en ‘hun’ patiënt. Over hoe het contact zich verder verdiept in het stervensproces tussen familieleden. Over de zorg van de stervende voor de ‘achterblijvers’, de kracht van rituelen, de verschillende culturele codes rond sterven etc.
Naast pijn, angst en verdriet spreekt er ook liefde, hoop en veerkracht uit de verhalen. Het zicht op de dood verdiept het bewustzijn van het leven.
Het boek is zowel een aanrader voor wie terugkijkt op het sterven van een dierbare als ook voor wie zich op dit moment in die fase bevindt. De verhalen in hun grote diversiteit geven reliëf aan de eigen ervaringen.
De lezer kan uit die diversiteit zijn of haar keuze maken op momenten dat daaraan behoefte is.
Leo Bedaux