Geef de moed niet op – Toyo Shibata (2012)

Deze Japanse gedichtenbundel heeft mij verrast. Hoewel ik de schrijfster niet kende ben ik nu al fan door de eenvoudige, optimistiche manier van schrijven over haar leven en haar dierbaren. Toyo Shibata werd bijna honderd jaar toen deze debuut-bundel uit kwam en is begonnen met dichten op haar 92ste. Het boekje begint met een korte schets van haar leven en gezin van herkomst. Hierin komt haar eenzaamheid als weduwe naar voren, maar laat ze ook al wat zien van haar optimistiche en doorzettende houding. “Geef de moed niet op, hou je sterk!” spreekt ze zichzelf toe. Ook in haar gedichten is deze toon te vinden. Maar bovenal straalt haar poëzie dankbaarheid uit, dankbaarheid voor alles en iedereen die er wél nog is.

Sabijn
maart 2018

‘Antwoord’

In mijn oor
nodigt de wind
me poeslief uit
‘Zullen we zoetjesaan
naar gene zijde
gaan?’

Dus dien ik hem
gelijk van antwoord
‘Ik blijf nog even
hier, zie je
Ik heb nog veel
te doen’

De wind
kijkt sip en zoef
weg is hij

‘Als ik me eenzaam voel’

Op eenzame momenten
tracht ik het zonlicht
dat door een kier naar binnen valt
op te scheppen in mijn hand
en steeds opnieuw
over mijn gezicht te gieten
Die warmte is
de warmte van mijn moeder

Mama
ik houd me taai
mompel ik
en sta op