1001 dagen van rouw Karin Kuiper

“Je mag me altijd bellen” is een wat ouder (2008) maar tijdloos boek over de persoonlijke beleving van een weduwe. De schrijfster, Karin Kuiper, is de weduwe van schrijver Karel Glastra van Loon die zelf een boek heeft geschreven over zijn ziekteproces (“Ongeneeselijk optimisch”). In 2005 is hij overleden aan kanker. In korte hoofdstukken schrijft Karin Kuiper hoe zij de dagen, weken, maanden en jaren na de dood van haar man beleeft Alles komt aan bod: haar verdriet en machteloosheid, haar herinneringen, het dagelijks leven dat één groot drama wordt, de beleving van haar kinderen, haar geheugen dat niet meer werkt, de reacties uit de omgeving, de struggle van het opnieuw verliefd worden, haar verlangen naar de dood en haar hernieuwde liefde voor het leven. Het is een ultiem inkijkje in het chaotische en zwarte hoofd van een weduwe in vol verdriet met twee kinderen, waar tijdelijk alle levenslust uit is verdwenen. Desalniettemin zit het boek vol humor. Zo beschrijft Kuiper pijnlijk maar grappig realistisch hoe het leeghalen van de afwasmachine al niet wil lukken, “als je man dood is”. Ook tussen de reacties van de mensen om haar heen zitten soms schrijnende maar hilarische opmerkingen: “Het kostte me een jaar voordat ik over de dood van mijn hond heen was, dus het zal ongeveer een jaar duren voordat je over de dood van je man heen bent.” Behalve dat het boek grappig en verdrietig is, is het vooral een eerlijk boek. In alle openheid beschrijft Kuiper hoe zij geen plezier meer beleeft aan haar kinderen, hoeveel alcohol ze drinkt, hoe zij haar kinderen alleen nog maar fastfood voorschotelt enzovoorts. Kortom, echt een aanrader!

Sabijn Lauwerier